2020 yılı dünya genelinde olduğu gibi Türkiye’de de pandemi yılı olarak anılmaya başlandı. Salgın nedeniyle okullar, üniversiteler ve diğer eğitim kurumları kapandı ve eğitim süreci çevrimiçi olarak sürdürülmeye başlandı. Bu durum, öğrencilerin ve öğretmenlerin birçok zorlukla karşılaşmasına neden oldu. Ancak, eğitimdeki dijital dönüşüm sürecinde önemli bir adım olarak kabul edilen hibrit eğitim modeli bu sorunlara çözüm olabilecek bir yöntem olarak karşımıza çıkıyor.
Hibrit Eğitim
Hibrit eğitim, yüz yüze eğitim ve çevrimiçi eğitimin birleşmesi ile oluşan bir eğitim modelidir. Bu modelde, öğrenciler hem sınıf içi hem de çevrimiçi olarak dersleri takip edebilirler. Yüz yüze eğitimde öğrenciler, sınıfta bulunarak öğretmenleriyle birlikte ders işleyebilirler. Çevrimiçi eğitimde ise öğrenciler, dersleri video konferans ya da e-öğrenme platformları aracılığıyla takip edebilirler. Bu sayede, öğrencilerin derslere erişimi kolaylaşır ve derslere katılım oranı artar.
Hibrit eğitimin avantajları arasında esneklik, öğrenci katılımının artması ve farklı öğrenme stillerine uyum sağlaması sayılabilir. Öğrenciler, dersleri daha interaktif bir şekilde takip edebilir ve öğrenme sürecindeki eksikliklerini daha hızlı fark edip giderme imkanı bulabilirler. Ayrıca, öğrencilerin derslere katılımını sağlamak için çeşitli materyaller kullanılabilir, böylece öğrencilerin öğrenme süreci daha çeşitlilik kazanır.
Bununla birlikte, hibrit eğitimde bazı dezavantajlar da bulunmaktadır. İnternet bağlantısı olmayan veya sınırlı olan öğrenciler için bu eğitim modeli uygun olmayabilir. Ayrıca, öğrencilerin evdeki koşullarının derslere katılımını olumsuz etkilemesi de mümkündür. Öğretmenlerin hem sınıf içi hem de çevrimiçi ortamlarda öğrencileri takip etmeleri zorlu bir görev olabilir. Öğretmenlerin öğrencilerin öğrenme süreçlerini takip etmek ve bu sürece uygun şekilde rehberlik etmek için ek kaynaklara ihtiyaçları olabilir.
Türkiye’deki üniversitelerde de hibrit eğitim modeli son dönemlerde sıklıkla kullanılmaya başlandı. Özellikle pandemi dönemi ile birlikte öğrencilerin ve öğretim elemanlarının sağlığını korumak için yüz yüze eğitim azaltıldı ve çevrimiçi eğitim daha fazla tercih edilmeye başlandı. Bu sayede, öğrenciler ve öğretmenler sınıf içindeki sosyal mesafeyi koruyarak eğitimlerine devam edebildiler.
Hibrit eğitim modeli, Türkiye’deki üniversitelerde farklı şekillerde uygulanmaktadır. Bazı üniversiteler, belirli derslerin tamamen çevrimiçi olarak işlenmesine karar verirken bazıları ise yüz yüze eğitimi belli saatlerde gerçekleştirip, diğer zamanlarda çevrimiçi eğitim veriyor.
Hibrit eğitim modeli, Türkiye’deki üniversitelerde sadece pandemi dönemi için değil, aynı zamanda doğal afetler gibi beklenmedik durumlar için de önemli bir çözüm sunuyor. Deprem gibi doğal afetler, öğrencilerin eğitimlerine devam etmelerini engelleyebilir ve öğretim kurumlarının normal faaliyetlerini sürdürmelerini zorlaştırabilir. Ancak hibrit eğitim modeli, öğrencilere herhangi bir yerden derslere erişim imkanı sağladığı için doğal afetlerin sebep olduğu ulaşım engelleri ve okulun kapalı olması gibi durumları aşmada etkili bir yöntem olabilir. Deprem sonrasında da birçok üniversite, hibrit eğitim modelini daha da benimseyerek, öğrencilerin eğitimlerini kesintisiz bir şekilde sürdürmelerini sağladı. Hibrit eğitim modeli, Türkiye’deki üniversitelerdeki eğitim sürecinin deprem gibi doğal afetlerin neden olduğu aksaklıkları minimize etmek için bir araç haline geldi.
Deprem Sonrası Üniversitelerde Hibrit Eğitim Süreci
Deprem, eğitim sürecinde önemli bir dönüm noktası yarattı ve hibrit eğitim modeli deprem sonrasında da tercih edilen bir yöntem olarak kalmaya devam etti. Deprem, birçok eğitim kurumunda hasarlar yarattı ve bu durum öğrencilerin sınıflarına erişimini zorlaştırdı. Hibrit eğitim modeli, öğrencilerin sınıf dışında bile derslere erişimlerini sağlamak için önemli bir araç oldu.
Deprem sonrasında, Türkiye’deki bazı üniversiteler hibrit eğitim modelini daha da geliştirdi ve öğrencilere daha fazla seçenek sunmaya başladı. Öğrenciler, dersleri çevrimiçi olarak takip edebilirlerken, yüz yüze eğitimde de sınıfta bulunma imkanına sahip oldular. Böylece, öğrencilerin derslere katılım oranı arttı ve öğretim elemanları öğrencilerle daha etkili bir şekilde iletişim kurma fırsatı buldu.
Ayrıca, deprem sonrasında hibrit eğitim modeli, eğitim kurumlarının felaket durumlarına hazırlıklı olmaları için önemli bir araç haline geldi. Hibrit eğitim modeli sayesinde, öğrencilerin derslerine devam etmeleri ve eğitimlerine ara vermeden devam etmeleri mümkün oldu. Deprem sonrasında birçok eğitim kurumu, hibrit eğitim modelini daha fazla kullanarak, öğrencilerine daha kaliteli ve kesintisiz bir eğitim sağlamayı hedefledi.
Sonuç olarak, Türkiye’deki üniversitelerde hibrit eğitim modeli, pandemi ve deprem gibi zorlu dönemlerde eğitimdeki yeni normallerden biri olarak kabul edilmeye başlandı. Hibrit eğitim modeli, öğrencilere esneklik, erişim kolaylığı ve öğretmenlerle etkili iletişim imkanı sunarak, eğitim sürecinde önemli bir araç haline geldi. Deprem sonrasında da hibrit eğitim modelinin kullanımı arttı ve eğitim kurumları bu yöntemi felaket durumlarına hazırlık için bir araç olarak kullanmaya devam ediyorlar.
