“Denizin yüzünü buruşturan rüzgârın, derin sulara hükmü geçmez.” diyor Samiha Ayverdi.
Konformist abilerin bir kısmı sorunları, bir kısmı da çözümleri masaya yatırıyor. Arzlar, talepler, yetkiler; eğitimde yapılması gerekenlere dair kocaman listeler!
Listeler kabarık elbet, yüzyıllık hatalar var içinde.
Oysa; kulisler, listelerden daha kalabalık.
Bu da, siyaset var olduğundan beri, şifa bulmaz bir hastalık!
***
Afili abiler, büyük bir iştahla toplanıyorlar. Sonra da dağılıyorlar. Sonra tekrar toplanıp, tekrar dağılıyorlar!
Yoruluyorlar tabi toplanıp dağılmaktan.
Ne azametli çalıştaydı, seçilmişler için ne kocaman hatırdı. Çözümleye çözümleye, elde avuçta kalan bu kadardı.
Sonuç?
Şeytan aldı, cin götürdü.
Elini taşın altına koyan kaç kişi var derseniz, belgisiz! Boşuna demiyorum, abiler hem afili, hem konformist.
Her biri komutan edasında,
Hepsi uzman, bilirkişi.
Evrak çokluğundan, eğitim yokluğunun sızısı halen hissedilememiş demek ki!
***
Yıllarca, modifiye yönetmeliklere çok kurban verdi bu sistem.
Kahır eksenin ortasında, yine alanlarda olanlar var. Bilenler, ancak bir türlü bildiğini söyleyemeyenler.
Sözüm meclisten dışarı,
Yok yok, içeri.
Emir eri Ramazan kıvamında,
Rahat, hazır ol!
İn aşağı, çık yukarı!
***
Sayın bakanımız denizin yüzünü buruşturan rüzgar olarak kalmayacaktır mutlaka.
Bakidir umudum!
Bu umut yüzünden hep; ben sadece kaptandan tarafım!
Tayfalar da kaptan kadar uzman olur; özlenen gemi yıllar sonra bir limana yanaşır inşallah.
Aramızda kalsın, tayfalardan biraz tedirginim ama!
Gemi değiştirmekten, bir türlü vakit bulamadık denizlere açılmaya!
Neyse, sular derin, yapılacak iş çok.
Gerçi, öncekiler yüzünden, yüzmeyi öğrenecek zaman da yok.
Bu arada, “Küçücüktüm, ufacıktım. Top oynadım, acıktım” diyen çocuklarımızı konuşmayı da unutmuşuz bak (!)
Toplantıdan, çoğunluktan, hep yoğunluktan…
***
Az önceydi;
Bindiğim otobüste iki bayan yolcu, kavgaya tutuşuverdi. Biri diğerine “eğitimsiz, cahil ” dedi…
Aynıyla karşılık verdi diğeri:
– Sensin eğitimsiz, cahil!
Bir an; durun, didişmeyin! O söylediklerinizin hepsi “benim” diyesim geldi.
Bir konudan, başka bir konuya nasıl atladım, ben de anlamadım.
Velhasıl, mevzu derindi.
Kıyâmetti…
