Başlıktaki iki kelimeyi ayırt etmek istediğimizde aslında ikisi arasında büyük bir fark bulamayız. Genellikle birbirini bütünleyen bu iki kelimeden iç içe geçmiş dünyalar yaratabiliriz. Öğretmenin gerek eğitim alırken gerekse eğitimden sonra kendi dünyasında bir değişim yaşanmıyorsa bu öğrenci dünyasında da bir değişim yaratmaz. Ancak profesyonel gelişim de kişi yaşantısı yoluyla kendinde değişim yaratamıyorsa hem öğretme hem de öğrenme gerçekleşmemiş olacaktır.
Bir öğretmen de öğretirken öğrenmiyorsa ya da öğrenirken öğretemiyorsa beklenti gerçekleşmemiş olacaktır. Kişisel gelişimde kendi öğrettiğinin öğrencisi olmayan bir kişi bir eğitim yaşantısı için istenileni gerçekleştirememiş demektir. Bu yüzden kişisel gelişim bir öğretmen için de hayat boyu devam etmelidir. Eğer öğretmen hayat boyu öğrenmeyi mesleğine ve yaşamına entegre edebilirse bir öğrenen öğretmen süreci başlamış olur. Bu süreç içinde öğretmen öğrettiğinin öğrencisi olmak zorundadır. Ve bu durum öğretmene kendi alanıyla ilgili bir çok konuda profesyonellik getirecektir. Bu profesyonelliği aynı zamanda kendi hayatına da taşıyan öğretmen tam bir rol model olma durumunu yaratabilecektir. Öğrenen öğretmen profili öğrenci üzerinde de öğrenen öğrenci modeli sürecini başlatabilirse eğitimde istediğimiz aşamaya gelmek mümkün olabilecektir. Bir öğrencide meydana gelecek bu yöndeki bir gelişme diğer öğrencilerin öğrenmesine de katkıda bulunabilecektir. Peki öğrenen öğretmen ve öğrenci süreci nasıl yaratılabilir?
Öncelikle hepimizin durumun farkına varması gerekir. Çünkü farkındalık yaşanmadan yeni bir sürecin başlaması pek mümkün değildir. Eğitim sisteminde kullanılmak üzere ortaya atılmış pek çok model bulunmaktadır. Peki biz öğretmenler olarak nasıl farkındalık sağlayabiliriz? Baktığımız zaman eğer sınıflarımızda gerek alanımız ve gerekse sınıf ortamı açısından mutlu değilsek belki de uyanmanın zamanı gelmiş demektir. Belki de mevcut sistemde sınıfların kalabalık olması bizi yıldıran bir konu. Ancak yine de hepimizin gerek öğrenci ve gerekse kendimiz açısından kullanabileceğimiz pek çok yöntem var. Sağlıklı sınıf ortamları yaratmak da belki bir hedefimiz olmalı. Her şeye rağmen öğrenci biz de gördüğü bir değişimi yakalayacaktır.
Kendimizi sınıfta öğrenen konumuna sokarsak öğrenci de öğrenen sürecine girebilir. Kendi alanımızla ilgili ne yapabilirim? Sorusunu kendimize sorarsak hedef belirlememiz de daha kolay olur. Öğrencilerle birlikte alacağımız kararlar bizi daha mutlu bir sınıf ortamına götürecektir. Ders ortamını eğer teknolojiyle zenginleştirip öğrenciyi de sürece dahil edebilirsek birlikte öğrenme hedeflerini gerçekleştirmek mümkün olur. Belki de yapmamız gereken eğitim ortamına anlamlılık yüklemek. Bu yükleme ise kullanacağımız yöntemlerle mümkün. Uygulamaya yönelik çalışmalar bu anlamlılığı sağlayan sınıf düzenlemeleridir. Öyleyse sınıf ortamında klasik anlayıştan biraz uzaklaşarak bu tarz yöntemleri kullanmak öğrenci açısından öğrenmenin daha anlamlı kılınmasını sağlar. Bu yöntemler arasında amaç, ödeve dayalı öğretim, probleme dayalı öğrenme, proje merkezli öğrenme sayılabilir. Elbette bu yöntemleri uygulayabilmek için de öğretmen olarak bizlerin yine öğrenen olamaya ihtiyacımız var. Yani ders öncesi yapacağımız hazırlıklar sayesinde kazandığımız öğrenme adımlarını not aldığımız planlarımız bize bu konuda yardımcı olur. Çünkü ders ortamını ne kadar zenginleştirirsek öğrenmemiz de o kadar zengin olur. Öğretmenler olarak bizler kendi öğrenmemizi zenginleştirdiğimizde öğrenci üzerinde bir öğrenme süreci yaratabiliriz. Kendi yaratıcılığımızı konuşturduğumuz bu öğrenme süreci ise yaşamın diğer noktalarına da bir anlam yükler ve değer katar.
