Aslında belki de eğitimciler olarak uluslararası, ulusal ve bireysel kimliklere sahip olmalıyız diye düşündüm. Belki de hangi kavram üzerinde çalışıyorsak bu böyle olmalı. Yani hangi iş başlığı altında çalışıyorsak. Peki eğitimci kimliğimiz nasıl oluşur?
Belki de eğer kafaya koymuşsak öğrenci profilimizle şekillenebiliriz. Ancak baktığımızda öğrenci profilimiz de öğretmen profiliyle şekillenebilir. Yani bu bir farkındalık işi. Birbirimize bağlıyız dersek doğru söylemiş oluruz. Dünya coğrafyasındaki dünya tarihi ile ilgilenen, dünya ekonomisi hakkında yorum yapabilen, dünyadaki paydaşlarıyla bağlantılı olarak talep edebilen bireylere ihtiyacımız olduğu açık.
Özellikle bilgi çağında olduğumuz düşünülürse bilgiyi yakalayabilen takip edebilen ve dönüştüren bireylere gerek var. Bu şekilde belki de üniversiteye girme durumları kendileri tarafından kadere bağlanmayan bireylerle yeni bir toplumsal düzen oluşturmak mümkün. Ve böylece aslında mezun olup öğrencileriyle yetişmeye çalışan insanlardan daha fazla deneyime sahip farkındalıklı eğitimciler yetiştirilebilir.
Bence şu an öğretmen liselerinin yeniden eğitim öğretim hayatına kazandırılması gerekmektedir. Çünkü lise çağında başlayan bir serüven üniversitede devam ederken eğitimci kimliğin oluşmasına daha çok katkı yapar. Ayrıca öğretmenlerin ekonomik, sosyal ve kişisel haklarının yeniden gündeme alınıp gerekli iyileştirmelerin yapılmasına ihtiyaç vardır. Ancak bu haklar yeniden verildiğinde eğitimciler olarak bizlerin geleceğe umutla bakarak öğrencilerimize yarar sağlamamız mümkün olabilecektir. Bizler şu an hâlâ bu hakların ve iyileştirmelerin bizlerin de görüşleri alınarak gündeme yerleşmesi gerekmektedir. Bu şekilde bir öğretmen uluslararası, ulusal ve bireysel eğitimci kimliğini oluşturacak hayat amaçları edinebilecektir. Bu sağlanırsa birçok küskün öğretmen yeniden mesleğin getirdiği sahip olduğu sorumlulukları yerine getirmenin yollarını arayacaktır.
Bahsettiğimiz eğitimci kimliğimiz bu hakların kazanılmasıyla yeniden ortaya çıkacaktır. Şüphesiz ki eğitimciler tüm koşullara rağmen canla başla öğrencileriyle yeni çalışmalara yapmaya ve geri bildirim vermeye devam etmektedir. Burada yöneticilerin daha fazla teşvik vererek yeni eğitim yaklaşımlarının okullarda uygulanabilmesine olanak tanımalıdır.
Devletimizin bu konulara daha fazla bütçe ayırarak destek vermesi uluslararası eğitimci kimliğinin ve eğitim kimliğinin oluşması için elzem koşuldur. Burada bu yaklaşımın öğrenci profilini zenginleştireceğini yaptığımız projelerden anlayabilmekteyiz. Burada üzerinde durulması gereken konulardan biri de eğitim kurumlarında yaşanan mobbinglerdir. Çünkü çoğu zaman proje ve eğitimi hayat felsefesi haline getirmiş öğretmen arkadaşlar bu tür eğitim öğretime ket vuran davranışlara maruz kalmaktadır. Bu durumun düzelmesi için mutlaka eğitim öğretim içinde kişisel gelişimle alakalı kurumsal eğitimler verilmelidir. Ve bu eğitimler daha çok istekle katılım sağlanması için seminer dönemlerinde öğretmenlerin bu dönemdeki ücretleri arttırılarak yapılmalıdır. Bu sayede kendini gerçekleştirme hedeflerini keşfedebilen çoğu öğretmen yapılan çalışmalara daha istekli olabilecektir. Belki daha çok dil öğrenmeyi hedefleyebilecektir.
Hizmet içi eğitimlere ilave edilecek kişisel gelişim alanının profili daha fazla içeriğe açılmalıdır. Bu sayede ülkede daha fazla gerek öğrenci ve gerek öğretmen ve gerek çevre açısından ülkenin gerekleri çeşitli gelişimsel sosyal toplumsal problemler tartışmaya açılabilir ve birbirimizi yemek yerine katkı sunmayı başarabiliriz. Geleceğe umutla bakmak ise ancak böyle mümkün kılınabilir. Çünkü sürekli birbirini germeye aday insanların gelişimsel olarak eğitim kimliğine katkı yapması mümkün değildir. Bu şekilde ancak olumsuzluk tohumları ekmek mümkün olabilir.
Burada sorulması gereken soru ben eğitim kimliğinin ne tarafında yol almak istiyorum sorusudur. Eğer bu soru netleşirse hepimiz eğitimci kimliğimizi yeniden gözden geçirir ve yeni bir yolculuk başlatabiliriz.
