Meeerrrhhaaaaabbbaaaaaaa :) Nasılsınız?
Ben parçalı bulutluyum ama iyiyim çok şükür. Parçalı bulutluyum dediğiniz oldu mu hiç? Ben belirsiz duygular içerisinde olduğumda kullanırım bu tabiri. Bu aralar yine belirsizlikler var, ne zaman yok ki desenize. :) Aslında belirsizlikler demeyeyim de ağustos ayında birçok kapıdan içeri gireceğim. İçeriye geçip bazılarını toparlayıp kapatacağım, bazılarına yeniden tohumlarımı bırakacağım ve çiçek açmasını izleyeceğim. Bazılarını ise tıklattım bakalım karşıma neler çıkacak, kapılar açılacak mı yoksa bekleme süreleri daha var mı? :) Şans benden yana olsun. İşte bu toparlama, yeniden başlama ve bekleme aşamalarında belirsiz duygular içerisinde olduğumdan kendimi güneşli ya da yağmurlu diye nitelendiremiyorum. Ama yağmur yağsa da sonunda güneş çıkar hatta belki gökkuşağı da eşlik eder. Ah işte o zaman demeyin keyfime.
Ağustos ayında kişisel sorularınızın yanında çocukları olanlar ekstra başka sorularla da ilgilenecek. Özellikle de 1.sınıfa başlayacak olan çocuklarımızın anne babaları. Acaba gerçekten 1.sınıfa hazır mı, sınıfı nasıl olacak, arkadaşları kimler, en iyi kiminle anlaşacak, arkadaşları arasında zorbalık yaşanacak mı, öğretmeniyle anlaşabilecek mi, ödev çok verilecek mi, ah ödevler ve tekrarlar yapılacak bunlar için çalışma masası gerekli, acaba masası nasıl olsun, sandalyesi rahat olmalı, akşamları bu süreçte ona eşlik etmek için eşimle nasıl bir paylaşım yapsak ya da abla abi varsa sürece dahil etsek mi, sosyal hayatımızda düzenlemeler yapmamız gerekiyor derken… Bence en önemli iki soru sonda sorduklarım. Daha yazmadığım nice soru da vardır eminim. Bunlar şimdilik benim aklıma gelenler.
Eylül ayında 1.sınıfa başlayacak olan çocuklarımızdan kimisi ilk kez okula gidecek kimisi kreş, anaokulu/ anasınıfı geçmişi edinmiş olup yeni bir kademeye geçecek. Çocuklarımızla birlikte anne babalarda o kapılardan içeriye geçecekler. Hadi tekrar düşünün bakalım, nasılsınız? :) Bu basit bir olay değil, öğretmeniyle birlikte çocuğunuza eşlik edeceğiniz sorumluluk isteyen bir süreç.
HAZIR MISINIZ?
Dur kapatma yazıyı, yüreğin şişti belki de. Şimdi bunları düşünmek istemiyorum diyebilirsin. Ama dursun bir kenarda, işlesin o arka planda. Rahatsızlık duymak bazen iyidir. Bir de ben çocuklar için yazıyorum diye düşünme, okumaya devam et. Bu satırlar senin de hayatının şu an 1.sınıfla veya ilişkilerle bağdaştırdığın bir yerde olabilir. Hadi konuya dönelim.
Sene sonuna doğru bizler ebeveynlere bilgilendirmeler yapmaya başlarız. Çocuğumuz şu alanlarda gayet iyi, bu alanlarda yaz tatilinde de desteklenmeli, sorumluluk almalı, öz bakım becerileri için daha bağımsız hale gelmeli, kendini iyi ifade etmeli, hislerini tanımalı derken tüm gelişim alanlarına değiniriz. Destekleyici yapılan testler varsa raporlarını sunarız. Kademeler arası yumuşak ve sağlıklı bir geçiş yapması için detayları atlamak istemeyiz. İlkokula geçerken yeni öğretmenine bilgilendirme yapar, sınıfı hakkında ilk zamanlar paylaşımlarda bulunuruz. Veliler de öyle hemen ayrılmaz bizden, geçmişinle ilerliyorsun geleceğe, bir alışkanlık, güven durumu var ortada. İşte öyle öyle veliyi de çocuğu da uğurlarsın yeni döneme.
Buraya kadar her şey tamamdır. Yeni öğretmen süreci yönetmeye başlamıştır. İletişim halindedirler. Ama takıldığımız bir yer var, bizim pek bilmediğimiz bir yer. Evin içi. Anne baba arasındaki sorumluluk paylaşımı, kendi dünyaları, dünyalarındaki duygu durumu ve çocuklarıyla olan ilişki. ‘’Ay ne abarttın hocam bu kadar takıntılı olma, geç git, bizde okuduk bitti işte’’ diyenler vardır belki aranızda. Olabilir evet, gerçekten bizde okuduk öyle ya da böyle. Öyle ya da böyle tarzında mı geçsin gitsin istiyorsunuz gerçekten. Siz nefes alamazken ya da tüm sorumluluğu anneye yıkmışken (belki de babaya) çocuğunuzun 1.sınıftaki sosyal ve akademik dönemini öyle böyle bitirmesini ve hatırlamasını mı istiyorsunuz? Ve siz o dönemde bulunduğunuz yaşınızı hangi duygular ve anılarla hatırlamak istiyorsunuz?
Didikleyin de demiyorum. Okula ve öğretmenine kesinlikle güvenin. İletişimde açık olun. Ama öğretmenden öte bence siz kendi durumlarınızı bir ele alın. Çalışan anneler ve evde çalışan annelerimiz var. Farklı farklı sorumluluklar mevcut. Eşler bu ay oturup ele almalı yeni düzeni, olabilecekleri, ihtiyaçları. Sınırlar çizilmeli ki sonrasında gelecek olan adımlar yensin biraz belirsizlikleri. Daha önceden yazmış olduğum yazı da ele almıştım ‘sınırlar içerisindeki özgürlük’ diyerek. Okumanızı tavsiye ederim. Çok sevdiğim, merkezimde olan bir kalıptır. Bu arada örnekler yazmıyorum, zaten uzun uzadıya yazıyorsun Emira onlar okudukça zihinlerine örnekler geliyordur diye düşünüyorum. Ama fikrinizi değerlendirmek isterim. Sizce örneklerle detaylandırmalı mıyım? :)
Velhasıl kelam işte öyle,
Anlayışlı olun birbirinize, kendinizi unutmayın, açık açık konuşun dile getirin duygularınızı, yorgunluklarınızı, isteklerinizi, hayallerinizi. Es vermek gerekebilir. Bazen birine daha çok yüklenilebilir. Ama sonra dengeyi tekrar sağlamak gereklidir. Bir yerden yıkarken bir yerden onarmak… Siz ebeveynler ortak noktada buluşabilir ve uyumlanırsanız her şey inanın daha az yorucu geçecektir. Ve işte o zaman masa başına oturduğunuzda çocuğunuzun öğretmeni olmadığınızı, eşinizin de yükleri size yıktığı bir alan olmadığınızı fark eder daha rahat hareket edersiniz.
Sizleri ve sevmeyi seviyorum. Yolculuğunuz da geniş yollar olmasını diliyorum. :)
Bay bay
