Her eğitim yılı, öğretmenlerin kalbinde yeni umutlarla filizlenen taze bir başlangıçtır. Sınıfa adım attığınız ilk gün, gözlerindeki merakı ve kalplerindeki heyecanı taşıyan çocuklarla buluşursunuz. İşte o an, sadece ders programlarıyla değil, çok daha büyük bir sorumlulukla karşı karşıya olduğunuzu hissedersiniz. Çünkü öğretmenlik, yalnızca bilgi aktarmak değil, aynı zamanda sevgiyi öğretmektir.
Leo Buscaglia, ünlü kitabı Sevgi ve Öğrenmek, sevginin öğrenilebileceğini, öğretilebileceğini ve yaşamın merkezine yerleştirilebileceğini söyler. Onun bakış açısına göre sevgi, özel anlarda yaşanan geçici bir duygu değil, günlük hayata yön veren bir yaşam biçimidir. İşte sınıf öğretmenlerinin sahip olduğu en büyük güç de budur: Çocuklara yalnızca matematik işlemlerini, okuma alışkanlıklarını ya da problem çözme yollarını öğretmekle kalmaz; aynı zamanda sevgiyi, empatiyi ve yaşamı güzelleştiren insani değerleri de öğretir.
Öğretmen Olarak İlk Dersimiz: Sevgi
Yeni bir yılın başında kendimize şu soruyu sormak faydalı olabilir:
“Öğrencilerime hangi bilgileri kazandıracağım kadar, onlara hangi duyguları armağan edeceğim?”
Evet, ders kitaplarıyla yol alacağız, dört işlemle uğraşacağız, okuduğunu anlama çalışmaları yapacağız. Ancak bir öğrencinin hafızasında kalıcı olan, çoğu zaman bu bilgiler değil; öğretmeninden gördüğü sevgi, şefkat ve anlayıştır. Çocuğun zihninde öğretmen, güvenin ve cesaretin simgesidir. Yanında hata yapabileceğini, deneme yanılma yoluyla öğrenebileceğini bildiği kişidir.
Buscaglia’nın sözünü ettiği “sevgi dersi” işte burada başlar. Çocuğa değer vermek, onu koşulsuz kabul etmek, potansiyelini görebilmek; bütün bunlar aslında eğitim sürecinin en güçlü temellerini atar.
Sınıfta Sevgiyle İnşa Edilen Küçük Köprüler
Bir sınıf öğretmeni olarak, her gün farkında olmadan çocukların hayatına iz bırakan onlarca küçük davranış sergilersiniz. İşte bu davranışlar, sevgiyle kurulan köprülerdir:
- Sessiz kalan bir öğrenciyi fark edip söz hakkı vermek, ona kendini değerli hissettirir.
- Yanlış yapan bir çocuğa kızmak yerine “hata öğrenmenin bir parçasıdır” diyebilmek, cesareti büyütür.
- Bir öğrencinin defterine yaptığı küçük bir çizime ilgi göstermek, onun yaratıcılığını besler.
- En zor anlarda söylenen bir “yapabilirsin” cümlesi, bir çocuğun hayat boyu kulağında yankılanır.
Unutmayalım: Sevgi olmadan öğrenme, köksüz bir ağaç gibidir. Ama sevgiyle sulanan her bilgi, çocuğun kalbinde derin kökler salar.
Sevginin Akademik Başarıya Yansıması
Kimi zaman “sevgi” ile “başarı” arasındaki ilişki göz ardı edilir. Oysa araştırmalar, öğrencilerin kendini güvende ve değerli hissettiği ortamlarda öğrenmeye daha açık olduğunu gösterir. Bir çocuğun öğretmeniyle kurduğu güven bağı, onun derse katılımını, risk almasını, yeni şeyler deneme isteğini artırır. Başarı, sevgiden beslenen bir özgüvenin doğal sonucudur.
Sevgi, aynı zamanda sınıf yönetimini de kolaylaştırır. Çocuklar kendilerini değerli hissettiklerinde, kurallara daha kolay uyar, işbirliğine daha açık hale gelir. Böylece sınıf yalnızca öğrenmenin değil, birlikte yaşamayı öğrenmenin de merkezi olur.
Bu Yıl Harika Geçecek!
Sevgiyle başlayan bir eğitim yılı, sadece akademik kazanımlarla değil, mutlulukla ölçülür. Çocukların teneffüste kahkahalar atabilmesi, derste kendini özgürce ifade edebilmesi, başarısız olduğunda tekrar deneme cesareti bulabilmesi bizim en büyük kazancımızdır. Onlara “sen değerlisin” mesajını her gün hissettirebilirsek, öğrenme zaten kendiliğinden gerçekleşir.
Gelin, bu yıl kendimize küçük ama güçlü sözler verelim:
- Daha çok gülümseyeceğiz.
- Daha çok dinleyeceğiz.
- Daha çok anlayacağız.
- Daha çok seveceğiz.
Çünkü biz öğretmenler, bilgiden çok daha fazlasını taşıyoruz: Çocuklara insan olmanın en güzel halini öğretecek yüreği taşıyoruz. Sevgiyle kurulan bir sınıf, geleceğin en sağlam toplumlarını inşa eder.
Buscaglia’nın dediği gibi, sevgi öğrenilebilir bir davranışsa, öğretmenlerin sınıfı bu davranışların en güzel sahnesi olacaktır. Her çocuğun kalbine dokunan bir söz, bir bakış, bir teşvik cümlesi, yıllar sonra bile unutulmayacaktır.
Sevgiyle başlarsak, bu yıl sadece iyi değil, harika geçecek.
Dr. Tuğçe DEĞİRMENCİ
