Travma; Bir kişinin ölüm, ölüm tehdidi, ciddi yaralanma veya vücut bütünlüğüne yönelik tehdit sırasında yaşadığı veya yaşamında tanık olduğu olaylar olarak tanımlanmaktadır. Başka bir ifadeyle travma, bireyin başa çıkma yeteneğini aşan, rahatsız edici veya rahatsız edici bir olaya verilen duygusal bir tepkidir. Travma özneldir. Çünkü bir kişi için travmatik bir deneyim başka biri için travmatik olmayabilir.
Her yaştan insan travma yaşar fakat beyinleri hâlâ hızla geliştiği için çocuklar üzerinde özellikle uzun süreli bir etkisi vardır. Çoğu zaman, çocuklar ve ergenler stresli olayların etkisini kendi başlarına yönetmek için gerekli başa çıkma becerilerine veya duygularını (hatta ne olduğunu) açıklayacak dile sahip değillerdir.
Eğitimciler, bir öğrencinin travma yaşayıp yaşamadığına dair net bir cevaba sahip olmadığı gibi aynı zamanda öğrencinin duygusal iyiliği veya ihtiyaçlarına dair tam bir resme sahip olmayabilirler. Bu durumdan yola çıkarak Tüm okul paydaşlarının öğrencileri desteklemesi için öğrencilerle tüm etkileşimler travmaya duyarlı olmalıdırlar.
Okullar, travmanın yaratmış olduğu etkileri bilmeleri, öğrencilerin akademik, sosyal, duygusal ve davranışsal açıdan gelişecekleri güvenli ve destekleyici ortamlar haline gelebilir. Başka bir deyişle, okullar travma duyarlılığını okul faaliyetlerinin ayrılmaz bir parçası haline getirebilir. Travmaya duyarlılığı okuldan okula değişir. Ancak travmaya duyarlı bir okul olmanın ne anlama geldiğine dair bir tanımın paylaşılması, eğitimcileri, ebeveynleri ve politika yapıcıları ortak bir vizyonda bir araya getirebilir.
Travmaya duyarlı bir okulun hem öğrenciler hem de personel için birçok faydası vardır. En dikkate değer avantajlardan bazıları şunlardır:
Artan katılım: Öğrenciler okulda kendilerini güvende ve desteklenmiş hissettiklerinde, düzenli olarak devam etme olasılıkları daha yüksektir. Travma genellikle okuldan kaçınmaya yol açabileceğinden, bu özellikle travma yaşamış öğrenciler için önemlidir.
Geliştirilmiş akademik başarı : Öğrenciler okulda desteklendiklerini hissettiklerinde, öğrenimlerine katılma ve daha iyi akademik sonuçlar elde etme olasılıkları daha yüksektir.
Geliştirilmiş sınıf davranışları : Öğrenciler kendilerini güvende hissettiklerinde, sınıfta olumlu davranma olasılıkları daha yüksektir. Buna dikkat etmek, kurallara uymak ve başkalarıyla işbirliği yapmak gibi şeyler dahildir.
İyileştirilmiş ruh sağlığı: Öğrenciler okulda desteklendiklerini hissettiklerinde, genel olarak daha iyi bir ruh sağlığına sahip olma olasılıkları daha yüksektir. Buna azaltılmış kaygı, depresyon ve stres gibi şeyler dahildir.
Erken desteğe daha iyi erişim: Travma konusunda bilgilendirilmiş okullar, öğrencilerin deneyimlerini açıkça tartışmak, destek aramak ve akıl sağlığı sorunlarının daha erken başlamasını önlemek için ihtiyaç duydukları yardımı almak için kendilerini güvende hissettikleri destekleyici bir ortam sağlayarak öğrencilerin ruh sağlığını iyileştirmeye yardımcı olabilir.
Daha fazla öğretmen memnuniyeti ve elde tutma: Personel ve öğretmenler işlerinde desteklendiklerini hissettiklerinde, işlerinde kalma ve işlerinden tatmin olma olasılıkları daha yüksektir.
İyileştirilmiş personel refahı: Travma konusunda bilgilendirilmiş bir yaklaşım, travma semptomlarını azaltmaya ve personel için ruh sağlığı sonuçlarını iyileştirmeye yardımcı olabilir.
İyileştirilmiş okul iklimi: Travmaya dayalı bir yaklaşım, herkesin kendini güvende hissettiği, desteklendiği ve saygı duyulduğu daha olumlu bir okul iklimi yaratmaya yardımcı olabilir; bu, bütün bir okul esenlik yaklaşımının önemli bir yönüdür.
Çocukların hayatındaki olumsuz deneyimlerin çoğumuzdan daha yaygın olduğu konusunda eğitimciler, yöneticiler, psikolojik danışmanlar, kantin çalışanları, bekçiler gibi tüm personel arasında ortak bir anlayış travmanın okuldaki öğrenmeyi, davranışı ve ilişkileri etkileyebileceğini ve travma duyarlılığına “tüm okul” yaklaşımının gerekli olduğunu hiç hayal etmemiştim.
Çocukların travmatik tepkileri ve okulda karşılaşabilecekleri ilgili zorluklar, genellikle güvenliklerine yönelik, temel şekillerde iyi olma hissini baltalayan gerçek veya algılanan tehditlerden kaynaklanır. Bu nedenle, öğrencilerin travmatik deneyimlerine rağmen okulda başarılı olmalarına yardımcı olmanın ilk adımı, sınıfta, oyun alanında, koridorda, kafeteryada, otobüste, spor salonunda, spor salonunu vb. yerlerde güvenli bir alan oluşturmak ve kendilerini güvende hissetmelerine yardımcı olmaktır. Okula gidip gelmek bu yalnızca fiziksel güvenliği değil, aynı zamanda sosyal ve duygusal güvenliğin yanı sıra kişinin sınıfta öğrenmesini ilerletmek için risk alması için gereken akademik güvenlik duygusunu da içerir.
Travmanın etkileri yaygın olabilir ve pek çok biçimde olabilir ve travmatik olaylar yaşamış bir çocuğun kendini sunma biçimi, zorluklarını açığa çıkarmak yerine maskeleyebilir.
Bir çocuğun sunumunun altında yatan ihtiyaçları anlamak için daha geniş ve bütüncül bir mercek gerekir. Bu nedenle bazı okullar ‘travma hakkında bilgi sahibi’ hale geliyor veya geçmişte yaşamış olabilecekleri travmaları olan öğrencilere nasıl destek verileceği konusunda eğitim almış personele sahip oluyor. Doğru yapıldığında bu, öğrencilerin okula gelirken kendilerini daha rahat hissetmelerini sağlar ve öğrenciden öğrenciye değişebilen daha iyi sağlık ve akademik sonuçlarla sonuçlanır.
Okullar, tüm öğrencilerin hoş karşılandığı ve başkalarının ihtiyaçlarına saygı duymanın öğretildiği bir kabul ve hoşgörü kültürünü geliştirirlerse bu ihtiyacı karşılayabilirler. Çocukları akranlarından ve güvendikleri yetişkinlerden uzaklaştırmayan, bunun yerine çocukların sınıfın ve okul topluluğunun tam bir üyesi olmalarına yardımcı olan bireysel destek hizmetleri ve politikaları da önemlidir.
Bireysel olarak eğitimcilerin travmanın zorluklarını tek başına vaka bazında ele almalarını veya her yeni sıkıntı kendini gösterdiğinde tekerleği yeniden icat etmelerini beklemek, yalnızca verimsiz olmakla kalmaz, aynı zamanda eğitimcilerin bunalmış hissetmelerine neden olabilir. Travmaya duyarlı bir okul, sınıf öğretmenlerinin kendi öğrencileri için birincil sorumluluğa sahip olduğu tipik paradigmadan uzaklaşarak, ekip çalışması ve okul genelinde sürekli, etkili iletişim gerektiren ortak sorumluluğa dayalı bir modele geçer.
Travmaya duyarlı bir okulda eğitimciler, “Bu çocuğu düzeltmek için ne yapabilirim?” “Tüm çocukların kendilerini güvende hissetmelerine ve okul topluluğumuza tam olarak katılmalarına yardımcı olmak için bir topluluk olarak ne yapabiliriz?” Travmaya duyarlı okullar, personelin ve okul dışından personelle çalışan kişilerin kendilerini güçlü ve destekleyici bir profesyonel topluluğun parçası hissetmesine yardımcı olur.
Travmaya duyarlı bir okulda, eğitimciler ve yöneticiler, yeni zorlukları ortaya çıkmadan önce tahmin edebilmek için yerel toplumdaki değişiklikleri öğrenmeye zaman ayırırlar. Okullarda çok yaygın olan personel ve politika değişiklikleri için önceden plan yapmak için ellerinden gelenin en iyisini yaparlar. Travmaya duyarlı okullar da tüm bu zorluklara esnek ve proaktif bir şekilde uyum sağlamaya çalışır, böylece okulun dengesi kaçınılmaz kaymalar ve değişimlerle bozulmaz.
Bu bilgiler ışığında; travmaya duyarlı okullar yaratmak birey ve toplum ruh sağlığı açısından çok önemlidir. Okulları travma bilgili düzeye getirilip gerekli tüm donanımları sağlayabilirsek pozitif bir okul iklimi yaratmış oluruz. Bu doğrultuda akademik, sosyal, davranışsal ve duygusal becerileri yüksek öğrencilerin yetişmesi sağlanmış olacaktır. Ayrıca okullarda travma konusunda bilgilendirilmiş bir yaklaşımı benimsemenin, öğrenciler için artan akademik başarı ve gelişmiş ruh sağlığı dahil olmak üzere birçok faydası vardır.
