‘İlim hakikate giden yolları aydınlatan ışıktır, ilimden gidilmeyen yolun sonu karanlıktır, ilim beşikte başlar ebediyete kadar sürer‘ diye söyler Hacı Bektaş-i Veli ve şöyle devam eder Kırşehir’in gül bahçelerinde buluştuğu Ahi Evran-ı Veli: ‘İlim gökyüzündedir, kim onu indirecek veya yer altındadır, kim çıkaracak yahut dağların ötesindedir, kim onu getirebilir? demeyin, ilim kalplerinize yerleştirilmiştir…’
Öğrenmenin ne yaşı vardır ne zamanı ne de sonu. Zaman öyle gelişir ve değişir ki insan da kendisini yenilemek zorundadır. Okumak, ilim peşinde koşmak, yeni şeyler öğrenmek yaratılışın da gereğidir. Araştırmacı olan, merak eden ve sorgulayan insan topluluğu gelişir ve bilimle yürür. Çalışmak, üretmek, yeni teknolojiler geliştirmek gerekir. Bilimi ilerletmek hayatı da kolaylaştıracaktır. Endüstride, tıpta, ekonomide, eğitimde, haberleşmede, sanatta, yaşamın her alanında gelişim sağlanacaktır. Gelişim sürdürülebilir olmalı ve insan bildiklerinin üzerine yenisini koymalıdır. ‘İki şey vardır ki sonu bulunmaz; biri ilim biri akıldır’ (Hz. Ali)
Akılcı, idealist insan aynı zamanda bildiklerini de paylaşmalıdır. Öğretmek kutsaldır ve öğrenmek için de öğretmek gerekir. Çünkü bilgi paylaştıkça çoğalır. Çoğalan bilgiler bir araya gelerek bir bütün oluşturur. Holizm felsefesine göre; bütün, kendini oluşturan parçaların toplamından daha fazladır. Yani tüm bilgiler bir araya geldiğinde ortaya bambaşka bir bilgi çıkacaktır.
‘Bilirim bilirim dersin bilene danış
Danışan dağları aşar mı aşar’
Pir Sultan Abdal
Bir insan bir şeyi ne kadar iyi bildiğini zannetse de unutmamalıdır ki kendisinden daha iyi bilen de bulunabilir. Belki de hiç ummadığı birinden öyle bir hayat dersi öğrenir ki bazen kendi bildiklerini unutur, baştan başlar.
Aklın gıdası bilgi, bilginin anahtarı ise okumaktır.
Varoluşsallığın temelinde de yeni şeyler öğrenme, değişen hayata adapte olmak vardır. Bu da öğrenmekle olur, öğrenmek için de yeni bilgiye ulaşmak… Bunun yolu da ‘İkra’dan geçer, yani İslamda ilk gelen vahiy; ‘Oku’
Sevgi ve Saygılarımla
