“Çocuklarınıza sevginizi verebilirsiniz ama düşüncelerinizi asla” diyor, Halil Cibran.
Psikoterapist Haim Ginott’un 1969 yılında ortaya attığı kavram “helikopter ebeveyn” küçük bir çocuğun “Annem tıpkı bir helikopter gibi sürekli başımda dönmekte” diye tanıtmasıyla ortaya çıkmıştır.
Helikopter ebeveynler kimlerdir?
Çocuklarından yüksek başarı bekleyenler,
Hayatlarının ilgi odağına çocukları yapanlar,
Çocuğun her yaptığını takip eden,
Her türlü faaliyetin her aşamasında çocuğun yapması gerekeni kendi yapan,
Çocuğun aldığı sorumlulukları kendi yerine getiren,
Aşırı derecede kaygılanan,
Üst düzey bir koruyucu tavır ve kontrolcü düşünceye sahip,
Hatta iş görüşmesine bile çocuğu ile giden anne babalardır.
Helikopter ebeveynlik, genellikle tek veya az çocuklu, sosyo ekonomik durumu yüksek olan ailelerde görülür. Bu tür ebeveynlerin farklı tutumları konuşmalarına da yansır ve şunları duyarsınız: “Bugün çok çalıştık”, “Biraz hastayız.”, “Ödevimizi bitirdik” gibi bireysel değil de çoğul özne kullanırlar.
Helikopter ebeveynlerin çocuklarının diğer çocuklar gibi boş vakti olmamaktadır. Çünkü ebeveynleri onlar için planlar yapmış, kurslar ayarlamıştır. Durumu o kadar abartır ki bu ebeveynler duygusal alana bile müdahale edip üzülmelerine bile izin vermemektedir. Bu tarz ebeveynlerin mükemmeliyetçi ve müdahaleci tavırları hayatlarının her alanına yansır.
Araştırmalar helikopter ebeveynlerin çocuklarının daha fazla problem yaşadığını ortaya koymuştur. Bu şekilde yetiştirilen çocuklar daha fazla sağlık sorunu yaşamakta, daha egoist düşünmekte, aşırı duygusal sorunlar yaşamakta, duygularını kontrol edememekte, uyum sağlayamamakta, problemlerle baş edememekte, hayatlarını kontrol etme ve yönetme konusunda zorluk çekmekte, yoğun kaygı yaşamaktadır.
Her çocuk parmak izi kadar özel ve eşsizdir. Her ebeveyn çocuğuna iyi bir gelecek hazırlama, onlara kaygısız bir yaşam sunma derdinde fakat bunu düzenlemek ve denetlemek adına çocuğun birey olarak özgün olduğu, hayatta tek başına mücadele etmesi gerektiğini unutmadan yetiştirmelidir. Hata yapmalarına da, kaybetmelerine de , düşüp yaralanmalarına da ve başarısız olmalarına da göz yummalıdır hayatı öğrenmeleri adına.Çünkü bunları yaşayarak zihinsel ve psikolojik bir değişim ve dönüşüm yaşarlar. Her anına müdahale etmek yerine bu tür fırsatlar sunarak çocuğu yaşama hazırlamış, sorumluluk bilinci kazanmış, duygusal gelişimi tamamlamış ve çeşitli beceriler edinmiş bireyleri topluma kazandırmış olursunuz. Her çocuğun özel olduğu kadar her anne babanın da kendine özgü yöntemleri var elbette. Mutlu ve kendine yetebilen çocuklar yetiştirmek dileğiyle.
