Kütüphanecilik haftası münasebetiyle gözümde canlanan bir okul kütüphanesini canlandırma hatıramdan bahsetmek istiyorum. Öğretmenlik hayatımın henüz ikinci yılında, şirin bir Anadolu kasabasına tayinim çıkmıştı. Göreve başladığım meslek lisesinin yeni yapılmış güzel bir okul binası vardı. Okulu gezerken ikinci kattaki kapısı kapalı geniş bir salon dikkatimi çekti. Kütüphane olduğunu öğrendiğim bu geniş salonu gezdiğimde içeride boş duran kitap dolaplarını görünce içim burkuldu. Kütüphanenin kapısında küçük bölmeleri olan bir kitap katalog dolabı vardı. Dolabın çekmecelerinin açtığımda içerisinde kitapların kimlik kartlarını yerleştirmek için özel bir aparat olduğunu gördüm. “Boş dolapları kitaplarla boş katalog çekmecelerini de kitap fişleriyle doldursam ve çocuklar da kütüphaneyi şenlendirip kitap okusa ne kadar güzel olur” diye hayal ettim. Dönemin başında yapılan öğretmenler kurulu toplantısında eğitsel kollar ve rehberlik yapacağımız sınıflar seçiliyordu. Konuşma sırası bana gelince “Kültür ve Edebiyat Kolu” nu almak istediğimi belirttim. Okul müdürümüz isteğimi kabul etti ve böylece çalışmalarıma başladım. Hayalimi gerçekleştirmek ve bir kütüphane kurma hedefime bir adım daha yaklaşmıştım. Öncelikle projemi müdür beye söyledim ve kendisinin tam desteğini görünce cesaretim arttı. Öğrencilerime kitabın ve kütüphanenin önemini anlattım ve birlikte bir kütüphane kurma fikrimi onlara açtım. Öğrencilerimle birlikte önce bir kitap toplama kampanyası başladık. Toplanan kitapların uygun olanlarını seçerek raflara yerleştirdik. Kütüphane rafları yavaş yavaş doldukça öğrencilerimin yüzü gülmeye başladı. Onları sevinçli görmek beni daha da motive ediyordu. Kütüphanemizdeki kitapların sayısı arttıkça bu kitapları kategorize etmek ve düzenlemek ihtiyacı ortaya çıktı. Kitapların Dewey onlu sistemine göre katalog fişlerini tasarlayıp matbaada bastırdık. Kitapları kodlayıp fişlere yazarak kütüphane kapısında bulunan katalog dolabına yerleştirdik. Kütüphaneye ilgiyi artırmak için öğrencilerimle birlikte yeni projeler geliştirmeye başladık. Bu amacımızı gerçekleştirmek için düşünürken okulda öğrenciler tarafından kullanılacak öğrenci kimlik kartlarının olmadığı dikkatimizi çekti. Okulu temsilen, güzel tasarlanmış, güzel bir logosu olan ve üzerinde öğrencilerin resminin bulunduğu bir kimlik kartı tasarımı yaptırıp matbaada renkli olarak bastırdık. Bu kart aynı zamanda kütüphane kartı yerine de geçiyordu. Yaptığımız bu yenilik öğrencilerimiz tarafından ilgiyle karşılandı. Kütüphanemizi gezmek isteyen meraklıların sayısı giderek artmaya başlamıştı ve artık kütüphanemizi açma zamanı gelmişti. Kütüphanemizde görevli bir memur bulunmadığı için öğrencilerin nöbet sistemiyle kütüphaneyi açık tutup çalıştırmaya başladık. Oluşturduğumuz klasör sistemi ile kitap alıp veren öğrencilerin takibini yaptık. Okulda kitap sevgisini artırmak için haftalık kitap okuma yarışmaları düzenlemeye başladık. Her haftanın en fazla kitap okuyan ilk üç öğrencisine bayrak töreninde kitap hediye etmeye başladık. Okuma alışkanlığını artırmak ve kitabı sevdirme gayretlerimiz meyvesini vermeye başlamıştı. Aradan bir yıl geçti ve bir üniversiteye akademisyen olarak başlamak için hazırlık yapmaya başladım. Bir yandan yeni görevim için sevinç hissederken bir yandan da kütüphanemden ayrılmanın buruk bir hüznüyle okulumdan vedalaşarak ayrıldım. Aradan birkaç ay geçmişti. Ayrıldığım okulun müdürü aradı ve bir belge vermek için beni eski okuluma davet etti. Okula vardığımda Millî Eğitim Bakanlığı tarafından aylıkla ödüllendirme belgesi ile taltif edildiğimi öğrendim. Belgenin veriliş nedenini okul müdürüne sorduğumda, bakanlık müfettişlerinin okula geldiğini ve kütüphanedeki kitap okuma kayıtlarını incelediklerini ve öğrencilerin kitap okuma istatistiklerinden çok etkilendiklerini ve kütüphanenin çalışmasında gösterdiğim gayret için ödüllendirildiğimi söyledi. Aslında bu ödül bana değil kitabı seven öğrencilerime, kütüphane projemize destek olan öğretmen arkadaşlarıma ve çalışmalarımıza imkân sunan okul müdürümüze verilmişti. Böylece hayatımın en anlamlı ödülünü almış oldum. Kitap sevgisi ile başlayan ve küçük bir Anadolu kasabasının şirin bir okulunda öğrencilerimle birlikte kütüphane açmakla sonuçlanan samimi gayretimiz hiç ummadığım ve beklemediğim anda güzel bir şekilde ödüllendirilmişti. Şimdi o güzel günlerin üzerinden otuz yıl geçti. Bu okuldan mezun olan ve kitap sevgisiyle yetişen öğrencilerimle ve öğretmen arkadaşlarımla zaman zaman görüşüp o güzel günleri özlemle anıyoruz.
Bu vesileyle bütün kitap dostlarının ve kütüphanecilik alanında hizmet veren kütüphane ve kitap sevdalılarının kütüphanecilik gününü tebrik ederim.
Dr. Nadir Çomak
